Pierwsze
wzmianki historyczne dotyczące nauczania dzieci i młodzieży w Witowie
pochodzą z okresu Odrodzenia. W wieku XVI w Witowie działała szkoła
parafialna. Kolejne informacje dotyczą roku 1720 kiedy parafię w Witowie
objęli
Księża Misjonarze św. Wincentego a Paulo. Funkcję nauczyciela
pełnił wówczas organista, który mieszkał w budynku szkoły. W 1791
roku w szkole parafialnej uczyło się 5 chłopców i 1 dziewczynka. Źródła
historyczne podają, że z biegiem lat szkoła podupadła, a w 1816 roku
przestała istnieć. Nauczanie dzieci prowadził wówczas wikary miejscowej
parafii.
Pierwsza szkoła elementarna powstała w Witowie w 1838 roku. Jej założycielem był ksiądz Wojciech Kochowicz, wikariusz Parafii w Witowie. Sam bezpłatnie uczył miejscowe dzieci a potem z zebranych składek wiernych wynajął pomieszczenia i zatrudnił nauczyciela.
Po roku 1851 źródła historyczne odnotowują znaczne ożywienie w edukacji
miejscowej latorośli, a to dzięki
ks. Franciszkowi Płoszczyńskiemu proboszczowi Parafii św.Andrzeja Apostoła w Witowie w latach 1851 - 1873, który zasłużył się przeprowadzeniem licznych prac remontowych w obiektach parafialnych i organizacją miejscowej ludności.
W dwudziestoleciu międzywojennym w Witowie istniała szkoła powszechna
II stopnia. Mieściła się ona w 2 izbach oraz pomieszczeniach wynajętych
od osób prywatnych. Działalnością szkoły kierował
Władysław Bruzda, który od 1909 roku był jej nauczycielem. W szkole uczyli wówczas m.innymi; Antonina Dominiak, Maryla Kozak, Stefan Suda, E.Rochowich, Piętoń, Błachowiak, zaś religii uczył ks.Jan Szafrański- miejscowy proboszcz w latach 1893 - 1939, budowniczy nowego kościoła parafialnego w Witowie.
W
okresie II wojny Światowej działalność szkoły została zawieszona. Mimo to pod auspicjami władz niemieckich
polskie dzieci uczyły się alfabetu, czytać, liczyć oraz języka
niemieckiego pod okiem nauczyciela Wiewióry, pochodzącego z Kaszub.
Lekcje odbywały się w domu
państwa Woźniaków. Po zajęciach
uczniowie chodzili do odległej kilkanaście kilometrów miejscowości Morzyce, by ciężko pracować za jedną markę
dziennie u Niemców.
Po
wojnie 29 stycznia 1945 roku w Witowie rozpoczęła działalność
Publiczna
Szkoła Powszechna.
Niestety, powojenna rzeczywistość wymusiła, iż
początkowo szkoła mieściła się w prywatnych domach: u
państwa
Kujawów,
Uzarczyków oraz Woźniaków. Ponadto dzieci mogły
zdobywać wiedzę w tzw. „
Domu nauczyciela" i „Ochronce". Obowiązki kierownika ponownie powierzono Władysławowi
Bruździe
. Nauczycielami i wychowawcami dzieci i młodzieży witowskiej
szkole wraz z jej kierownikiem byli;
Lucjan
Gertz, Halina Radke, Jan Kucharski, Henryk Chrupczak, Henryk Markiewicz,
Maria Bruzda. Janina Wojciechowska, Władysława Bagińska, Zdzisław
Majchrzak.
Dzięki
wymiernym staraniom kierownika
Władysława Bruzdy i pomocy mieszkańców
Witowa w 1954 roku oddano do użytku cztery nowe sale lekcyjne.
Zatrudnieni zostali też nowi nauczyciele;
Zenobia Gajdzińska, Lucyna
Patyk, Pelagia Eznarska, Izabela Sempka i Zenon Sempka
, który przejął
kierownictwo szkoły.
Sukcesywny
wzrost w latach 60-tych XX wieku ilości dzieci podlegających
obowiązkowemu nauczaniu oraz zmiana programów nauczania wymagała naboru
nowych pedagogów. Grono pedagogiczne Witowskiej szkoły uzupełnili;
Bogumia Pączkowska, Stanisław Gajdziński, Teresa Lewandowska, Mirosława
Benedykcińska
.
W
1968 roku, Witowskie dzieci i młodzież rozpoczęły naukę w nowoczesnym
budynku szkolnym(budynek dzisiejszego gimnazjum) wybudowanym z
inicjatywy dyrektora
Zenona Sempka, przy wymiernej pomocy (pracy
fizycznej przy budowie ) i wsparciu finansowym mieszkańców.
Szkoła przyjęła w 1994 roku imię Kazimierza Wielkiego, a na tę okoliczność ufundowano sztandar szkoły i odsłonięto tablicę pamiątkową.
Dyrektorzy i kierownicy
Szkoły Podstawowej w Witowie
.
Maciejewski
Florian
w 1914,
Bruzda
Władysław
w latach 1914-1953, Sempka
Zenon
w latach 1953-1984,
Gajdziński
Stanisław
w latach 1984-1986,
Pączkowska
Bogumiła
w latach 1986-1993,
Kostrzewska
Władysława
w latach 1993-2000.
